کاشت گوجه فرنگی درجه یک، ناگهانی اتفاق نمی‌افتد. اگر باور نمی‌کنید می‌توانید خودتان امتحان کنید. کار را از اول به درستی شروع کرده و مشکلات را پیش از اتفاق افتادن کنترل کنید. می‌توانید از بعضی توصیه‌هایی که در این مطلب آمده را گام به گام پیش ببرید!
توصیه می‌کنیم این مقاله با عنوان کاشت گوجه فرنگی را در خانه انجام دهید تا ارگانیک مصرف کنید! را هم بخوانید.
اگر کاشتن گوجه‌فرنگی را از دانه شروع می‌کنید، مطمئن باشید که جای کافی در اختیار دانه‌ها برای ساقه‌هایشاندر نظر گرفته‌اید زیرا که شرایط فشرده و پرازدحام مانع رشد آن‌ها می‌شود، بنابراین بلافاصله بعد از روییدن اولین برگ‌هایشان باید آن‌ها را به گلدان‌های مخصوصشان انتقال دهید.
دانه‌های گوجه‌فرنگی به نور مستقیم و قوی نیاز دارند. روزهای زمستان کوتاه هستند بنابراین حتی قرار دادن آن‌ها کنار یک پنجره‌ی آفتاب‌گیر می‌تواند به تنهایی کافی نباشد.
مگر اینکه آن‌ها را در گلخانه پرورش بدهید. در غیر این صورت بهترین انتخاب شما روزانه ۱۴-۱۸ ساعت استفاده از نوعی سیستم نوردهی مصنوعی است. برای اینکه بوته درست رشد کرده و دوکی شکل نشود، بوته‌های نورس را به فاصله ۵ سانتی‌متری از نور فلورسنت (مهتابی) قرار دهید.
با رشد دانه‌ها باید ارتفاع نور را بالا ببرید یا ارتفاع گلدان‌های بوته را پایین بیاورید. زمانی که برای کاشتن آن‌ها در فضای بیرون آماده بودید، آفتاب‌گیرترین قسمت باغچه را برای کاشتن بوته‌ها انتخاب کنید.
به نظر می‌رسد بوته‌های گوجه‌فرنگی برای داشتن ساقه‌های قوی‌تر باید در معرض نسیم باشند و تکان بخورند. این امر در فضای بیرون به طور طبیعی اتفاق می‌افتد، ولی اگر دانه‌هایتان را در فضای بسته کاشته‌اید، بین ۵ تا ۱۰ دقیقه و دو نوبت در روز آن‌ها را جلوی پنکه بگذارید و برایشان نسیم فراهم کنید.
یک راه دیگر آن است که چندین نوبت در روز دست‌تان را به آرامی روی نوک برگ‌های بوته‌ها بکشید. این‌کار کمی سخت‌تر است ولی در عوض دست‌تان بوی خوش گوجه‌فرنگی می‌گیرد.
گوجه‌فرنگی‌ها عاشق گرما هستند. دو هفته قبل از کاشتن، منطقه‌ای که می‌خواهید بوته‌ها را در آن بکارید را با پلاستیک مشکی یا قرمز بپوشانید.
همان چند درجه گرمای خاک بعدها به رشد سریع‌تر گوجه‌فرنگی‌ها منجر می‌شود. پلاستیک شفاف بیشترین نتیجه را می‌دهد. انرژی خورشید از پلاستیک شفاف رد می‌شود و آن انرژی گرمایی را در خود نگه می‌دارد. همچنین باعث جوانه زدن علف‌های هرز می‌شود و سپس آن‌ها را می‌خشکاند، بنابراین دیگر رشد نمی‌کنند.
بوته‌های گوجه فرنگی را عمیق‌تر از میزانی که در گلدان بودند در باغچه بکارید، به طوری که تنها چند برگ از خاک بیرون بماند. وقتی بوته‌ها به این روش کاشته شوند، ریشه‌هایشان هم در کنار ساقه‌هایشان رشد می‌کند و ریشه‌های بیشتر به معنای گیاه قوی‌تر است.
شما می‌توانید یک گودال عمیق یا یک گودال سطحی کنده و بوته را از پهلو روی خاک بخوابانید. بوته خیلی سریع خودش را بالا می‌کشد و به سمت خورشید رشد می‌کند. فقط مواظب باشید میله‌ها یا پایه‌ها را در ساقه‌های خاک شده فرو نکنید.
افزودن کودگیاهی را تا زمانی که خاک مجال گرم شدن داشته باشد، به تعویق بیندازید. کودگیاهی در عین‌حال که آب در خود ذخیره کرده و از انتقال بیماری‌های خاک به گیاه جلوگیری می‌کند، چنانچه زود آن را روی گیاه قرار دهید، روی خاک را پوشانده و سرد می‌کند. برای گیاهانی همانند گوجه‌فرنگی و فلفل که عاشق گرما هستند از سیستم کوددهی با پلاستیک استفاده کنید.
به محض اینکه ارتفاع بوته‌های گوجه‌فرنگی بیش از نیم متر شد، برگ‌های ۲۰ سانتی‌متر پایینی ساقه را جدا کنید. این‌ها قدیمی‌ترین برگ‌های بوته هستند و معمولا اولین برگ‌های هستند که موجب مشکلات قارچی در گیاه می‌شوند.
با رشد بوته، برگ‌های پایینی کمترین میزان نور و گردش هوا را دریافت می‌کنند و با توجه به نزدیک بودن‌شان به زمین مواد بیماری‌زایی که در خاک تولید می‌شوند به راحتی به آن‌ها انتقال پیدا می‌کنند.
بوته‌ها را هرس کنید و مکنده‌هایی که در نقطه‌ی انشعاب دو شاخه می روید را جدا کنید. هیچ میوه‌ای روی این مکنده‌ها نمی‌روید و فقط انرژی باقی قسمت‌های گیاه را می‌گیرد. ولی در هرس کردن دیگر قسمت‌ها محتاط باشید.
شما می‌توانید کمی از برگ‌ها را سبک کنید که امکان رسیدن نور خورشید به میوه‌های در حال رسیدن فراهم کنید اما به یاد داشته باشید این برگ‌ها هستند که وظیفه‌ی فتوسنتز و تولید شیرینی‌ای که به گوجه‌فرنگی‌ها مزه می‌دهد را به عهده دارند.
به بوته‌های در حال رشد به طور منظم آب بدهید و آن‌ها را سیراب کنید. آب دادن نامنظم که یک هفته فراموش کنیم و بخواهیم هفته‌ی بعدی جبران کنیم منجر به پوسیدن انتهای شکوفه و شکستن آن می‌شود.
نکته اصلی اینجاست که مطمئن باشید بوته‌ها حداقل در هفته ۵ سانتی‌متر آب بگیرند که این مقدار می‌تواند در روزهای گرم یا دوره‌های خشکسالی بیشتر هم باشد. اگر دیدید بوته‌ها در طول روز پلاسیده و پژمرده به نظر می‌رسند به آن‌ها آب بدهید.
زمانیکه میوه‌ها شروع به رسیدن کرد می‌توانید آب دادن را راحت‌تر بگیرید. کم‌تر کردن میزان آب گیاه را وامی‌دارد بر شیرینی‌هایش برای داشتن مزه‌ای بهتر تمرکز کند. این موضوع بسته به قضاوت شما از حال گیاه است. آنقدر میزان آب را کم نکنید که بوته‌ها دائم پژمرده باشند و دچار استرس شوند و یا شکوفه‌ها و میوه‌هایشان بریزد.
بخش اعظمی از پرورش سبزیجات به وضعیت آب و هوا بستگی دارد. گوجه‌فرنگی‌های معین به میزان مشخصی رشد می‌کنند و سپس همزمان میوه داده و میوه‌هایش می‌رسند و زمانی که شما برای آماده کردن سس آماده هستید، مقدار زیادی گوجه‌فرنگی در اختیار شما قرار می‌دهند. این بوته‌ها معمولا در آغاز فصل گل می‌دهند و کار میوه دادن آن‌ها آنچنان مشکل نیست مگر اینکه شرایط آب و هوایی نامساعد باشد و موجب شرایطی شود که به آن شکوفه‌ریزی می‌گویند.
آن گوجه‌فرنگی‌های بزرگ آبداری که همه ما دوست داریم بر روی بوته‌ها می‌رویند. به هرحال گوجه فرنگی گیاه تاک است و گوجه‌فرنگی‌های نامعین به سمت خورشید می‌رویند. آن‌ها دوست دارند قبل از میوه دادن اول خوب رشد کنند. اگر شما عجول باشید، هرس کردن نوک ساقه‌های اصلی در اوایل تابستان ممکن است باعث شود آن‌ها انرژی‌شان را برای گل‌دهی بگذارند. این کار همچنین می‌تواند حقه‌ای به درد بخور در اواخر تابستان هم باشد، زمانیکه که می‌خواهید آخرین گوجه‌فرنگی‌ها عجله کنند و زودتر برسند.
گوجه فرنگی بمب ویتامین هاست که محصولات زیادی از جمله رب گوجه فرنگی و … به دست می‌آید که در طبخ غذا بسیار از آن استفاده می‌شود. رب گوجه فرنگی چین چین از مرغوب‌ترین گوجه فرنگی های استان خراسان دستچین می‌شود که ارزش غذایی بالایی دارد و با به روزترین تکنولوژی‌های دنیا به دست مصرف‌کنندگان ارسال می‌شود!